บทที่ 4 อาการแรกที่มาเยือนอย่างเป็นทางการ

ช่วงปีที่สามของการเป็นแพทย์ประจำบ้าน บรรยากาศเริ่มตึงเครียดมากขึ้นเพราะอีก 1 ปีแพทย์ประจำบ้านทุกคนต้องสอบวุฒิบัตรเป็นแพทย์เฉพาะทางแล้วหรือที่เรียกกันว่าสอบบอร์ด ตัวผมเองก็ต้องจัดการเครียร์งานต่างๆ เช่นทำรายงานการตรวจศพ ทำวิจัย ต้องรีบทำให้เสร็จจะได้มีเวลาไปอ่านหนังสือ เรื่องเครียดไม่ต้องพูดถึง โครตเครียดเลย ลำพังแค่เนื้อหาวิชาที่ต้องอ่านที่เรียกว่ามากสุดๆแล้ว ยังเครียดกับการโดนอาจารย์ในภาควิชากดดันอีก เนื่องจากวาทำอะไรยังไม่ได้ดังใจอาจารย์ตลอด ช่วงนั้นผมเริ่มมีความรู้สึกว่าผมมีแผลในปาก แผลนูนขาวๆที่ลิ้นและริมผีปากด้านใน แต่ตอนนั้นที่รู้สึกแปลกคือมันแสบมากๆ ตัวผมในตอนนั้นไม่ได้สนใจอะไรเพราะคิดว่าคงเป็นเพราะเครียด มันคงเป็นแผลร้อนในธรรมดา แต่ผ่านไปเป็นสัปดาห์มันก็ไม่หาย และมีทีท่าว่าจะเป็นมากขึ้นเรื่อยๆ ผมเลยไปซื้อยามาทาบริเวณแผล แต่มันก็ไม่หาย ก็ไม่รู้ทำอย่างไร แถมยังรู้สึกปวดฟันครุทอีก ทั้งแสบทั้งปวด ผมส่องดูในปาก แผลมันเป็นมากขึ้น กินอาหารเผ็ดไม่ได้เลย แต่ผมก็ยังนึกไม่ออกว่าจะเป็นอะไรได้นอกจากแผลร้อนในจากความเครียด

ผ่านไปประมาณสามสัปดาห์แผลในปากก็ไม่หาย ปวดฟันก็ปวด เอ หรือว่าจะมีติดเชื้อพวกแบคทีเรียหรือเชื้อรา เพราะฟันครุทมันก็ผุ ผมไปหาซื้อยาปฎิชีวนะและยาทาฆ่าเชื้อรามาใช้ แต่ผ่านไปจบครบสัปดาห์มันก็ไม่ดีขึ้น แผลมันลามมากขึ้นไปที่กระพุ้งแก้มและใต้ลิ้นใหญ่มากบางตำแหน่งเหมือนเป็นแผลพุพอง แต่ดูลักษณะแล้วไม่ใช่มะเร็งแต่ก็ยังรู้ว่าเป็นอะไร

ในขณะนั้นผมคิดว่ามันน่าจะเกิดจากความเครียดจนทำให้ร่างกายแปรปรวน อีกอย่างช่วงนี้ก็ไม่ค่อยได้ออกกำลังกาย ว่าแล้วเย็นวันต่อมาผมก็คว้ารองเท้าไปวิ่งออกกำลังกาย แล้วผมก็เริ่มรู้สึกถึงสิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกกังวลเพิ่มมาอีกคือ

"ผมวิ่งไม่ได้" ทำไมถึงวิ่งไม่ได้ก็ไม่รู้ ทั้งๆที่ก่อนหน้านี่ก็วิ่งได้ ไม่ได้เหนื่อยแต่ไม่อยากจะก้าวไปข้างหน้า ได้แค่เดินอย่างเดียว อาการมันอธิบายยาก ผมเลยไปนั่งพักแล้วก็ไป sit up แต่ผมก็ต้องแปลกใจซ้ำอีกเพราะว่าผม sit up ไม่ได้ เหมือนกล้ามเนื้อหน้าท้องผมไม่มีแรง ปกติถึงผมจะมีพุงขนาดไหนผมก็ sit up ได้ แต่ทำไมวันนี้วิ่งก็ไม่ได้ sit up ก็ไม่ได้ แปลกจัง เฮ้อ กลับดีกว่า

หลังจากที่การแพทย์แผนปัจจุบันช่วยไม่ได้ ผมก็ต้องใช้แพทย์แผนโบราณ ผมจำได้ว่าตอนเด็กผมชอบเป็นแผลร้อนในในปากถ้านานไม่หายแม่จะซื้อยาแผนโบราณที่เป็นยาขม มาชงให้กิน ไม่เกิน 2-3 วันหาย เห็นทีว่าผมต้องลองยาขมอีกที แต่คราวนี้กินจนหมดซอง ผ่านไปสิบวันยังไม่ดีขี้นแถมยังลามไปเรื่อยๆทั้งปาก ผมคงต้องไปปรึกษาอาจารย์หมอแล้วล่ะ เพราทำยังไงก็ไม่หายซะที

ผมตั้งใจว่าจะไปหาอาจารย์หมอเรื่องแผลในปากแต่บังเอิญว่าฟันที่มันผุปวดมากกว่าผมเลยไปหาหมอฟันก่อน

ผมไปพบทันตแพย์ที่คณะทันตแพทย์ มช. พอผมได้พบหมอ ปรากฎว่าเค้าเห็นแผลในปากแล้วตกใจมาก และบอกว่าคงทำฟันไม่ได้ต้องรักษาแผลในปากเสียก่อน ทันตแพทย์ท่านนั้นได้ส่งผมปรึกษากับอาจารย์ทันตแพทย์ที่เชียวชาญโรคในช่องปาก อาจารย์ทันตแพทย์หลังจากเห็นแผล ท่านก็มีท่าทางตกใจพอสมควร ผมได้แนะนำตัวให้ท่านรู้ว่าผมก็เป็นแพทย์เพื่อจะได้คุยตามภาษาแพทย์ อาจารย์ทันตแพทย์บอกผมว่าคงต้องตัดชิ้นเนื้อตรวจแล้วว่าเป็นอะไร จริงๆผมอยากให้หมอฟันถอนฟันให้เพราะปวดมาแต่หมอฟันยืนยันว่าถอนไม่ได้ต้องรักษาแผลในปากก่อน ผมเลยต้องยอมให้เค้าตัดชิ้นเนือที่ปากไปตรวจ แล้วนัดฟังผลอีก 1 สัปดาห์ เอาล่ะซิ ผมจะเป็นอะไร