ผมตื่นขึ้นมาหลังจากที่หลับไปนานเท่าไหร่ก็ไม่รู้ เนื่องจากผมได้ยินเสียงหมอดมยา
"อภิชาติ เธอเป็น vascular tumor น่ะ น่าจะเป็น benign แต่ถ้าเป็น malignant ก็ไม่น่าเป็นห่วงเพราะเอาก้อนมันออกไปหมดแล้ว" นี่คือประโยคแรกที่ผมได้ยิน (แปล: หมอดมยาบอกกับผมว่าเป็นเนื้องอกที่ไม่ใช่มะเร็ง แต่ถ้าเป็นมะเร็งก็เอาก้อนออกมาหมดแล้ว ไม่น่าเป็นห่วง)
หลังจากที่ผมตื่นมา สิ่งแรกที่ผมดีใจคือ ผมไม่มีท่อช่วยหายใจอยู่ที่ปาก แสดงว่าผมหายใจเองได้ โล่งใจไปเปาะแรก
ต่อมาก็คือผลเบื้องต้นก้อนนั้นไม่ใช่ข่าวร้าย (ที่รู้เลยเพราะ อาจารย์ภาควิชาพยาธิขึ้นมาเอาก้อนของผมไปตรวจแบบสดๆเลย ต้องขอขอบคุณอาจารย์ภาควิชาพยาธิวิทยา คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ทุกท่านด้วยครับ)
ต่อมาผมเริ่มเจ็บแผลมาก อาจารย์หมอดมยาจึงได้เพิ่มยาให้ อาการเจ็บแผลก็หายไป ผมพยายามคลำแผลที่หน้าท้องว่าขนาดไหน ปรากฎว่าเป็นแผลยาวมากๆ จากอีกฝั่งของท้องไปอีกฝั่งเลย แผลยาวประมาณ 25 เซนติเมตร สิ่งที่ดีอีกอย่างคือไม่มีท่อระบายเลือดต่อออกมาแสดงว่าการผ่าตัดไม่มีการเสียเลือดมาก ตอนนั้นผมรู้สึกว่าลำไส้ผมเริ่มทำงานเพราะได้ยินเสียงท้องร้อง แสดงว่าการผ่าตัดไม่ได้ไปยุ่งกับลำไส้ ถือว่าเป็นข่าวดีอีกหนึ่งข่าว
เวลานั้นประมาณ บ่าย 3 โมง ถ้าจำไม่ผิดผมเข้าห้องผ่าตัดประมาณ 9 โมงเช้า แสดงว่าการผ่าตัดของผมก็นานพอสมควร ผมโดนย้ายไปที่ sub ICU(หอผู้ป่วยที่มีลักษณะกึ่ง ICU) เพื่อเฝ้าดูการหายใจอย่างใกล้ชิด ตอนแรกผมคิดว่าจะรอดูอาการซัก 1-2 ชั่วโมงแล้วจะเข้าห้องพิเศษแต่สุดท้ายก็ต้องนอนที่ sub ICU ทั้งคืน กว่าที่พ่อกับแม่จะตามมาพบก็เกือบจะหมดเวลาเยี่ยม สรุปว่าผมปลอดภัยจากการผ่าตัดเรียบร้อย แต่ไม่รู้ว่าหลังจากนี้จะเป็นอย่างไร
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น